کد مطلب:252481 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227

نامه ی شدید اللحن امام به خلیفه
امام اطلاع یافت كه «حكمران شهر» و امام جماعت ساختگی حرمین در چند مورد بهانه جوئی و اشكال تراشی كرده اند و نامه ها به متوكل فرستاده اند، چه بسا اینگونه سعایت ها، اتهامات، افتراءآت سبب آزار و زیان شود. چه بسیارند افراد كم مایه دنیاپرست كه برای تثبیت مقام، جان و ثروت، خود را به آب و آتش می زنند. ممكن است ظاهرا دوستداران علی و پیروان راستین اسلام گرفتار مشكلات و دچار زندان شوند اما به هر حال آنان به هدف می اندیشند و عاقبت كار برایشان سودمند است، بنا به مصلحت روزگار امام نامه ای عتاب انگیز و توبیخ آمیز به متوكل می نویسد و می گوید حكمران مدینه موجب اذیت و آزار من و مردم می باشد و آنچه را كه درباره ی من گزارش داده است سراسر دروغ و افتراء و برای تحكیم موقعیت خودش می باشد.

دعوت از امام به سامرا كه خلیفه را به هیجان افكنده بود، سبب شد تا خلیفه عباسی فرصت را غنیمت شمرد، در پاسخ نامه امام نامه ای آمیخته با اشك تمساح فرستاد و او را تعظیم و اكرام بسیار



[ صفحه 155]



نمود و چنین نوشت.

وقتی اطلاع یافتیم كه عبدالله بن محمد حكمران مدینه نسبت به شما بد رفتاری می كند، منصبش را تغییر دادیم و محمد بن فضل را به جای وی برگماشتیم، او را فرمان دادیم كه با شما به اعزاز و اكرام رفتار كند، دبیران دستگاه خلافت به امام نوشتند كه خلیفه مشتاق دیدار شما شده و میل دارد كه اگر بر شما دشوار نباشد به سوی این دیار حركت كنید با هر كس كه می خواهید از خاندان، خویشاوندان خود با نهایت آرامش و آسایش خاطر به سوی سامرا حركت نمائید، یحیی بن هرثمه را به سوی شما اعزام داشتیم تا اگر احیانا خواستید، در راه خدمتگزار شما باشد و در كارها فرمان شما را اطاعت كند.

در این باره سفارشهای موكد به او شده است. یقین بدانید كه هیچ یك از خاندان و خویشان و فرزندان خلیفه در نزد وی از شما گرامی تر نیست، منتهای لطف و محبت را به حضرتت دارد.